Korku Filmi değil; Gerçek…
Bıçaklanarak, dövülerek, vurularak öldürülen, ortadan kaldırmak için parçalara ayrılan, yakılan kadınlar… Zulüm ve işkence ile katledildikten sonra uçurum kenarına, konteynıra, ormana, kuytu yerlere bırakılan cansız bedenlerin hikâyeleri, maalesef Korku Filmi değil; Gerçek hikâyeler…
Özgecan da, ne yazık ki bu utanç dolu gerçekliğin bir parçası oldu…
Her Yıl Daha Fazla …
Binmiş olduğu minibüsle evine doğru yol alırken; minibüs şoförü tarafından tecavüz edilmeye çalışılan Özgecan Aslan’ın vahşice katledilmesi, medyayı ayağa kaldırırken; halkın öfkesi de gitgide büyüyor.
Resmi rakamlar kadın cinayetlerinin 7 yılda % 1400 artış gösterdiğini doğrularken; Ajans Press’ten alınan verilere göre bu süreçte medya gündeminde % 250’lik artış söz konusu oldu.
Unutulmuyor…
Cem Garipoğlu tarafından öldürülüp, parçalara ayrılarak; çöp konteynırına bırakılan Münevver Karabulut aradan yıllar geçmesine rağmen, hafızalardaki yerini hala koruyor. Münevver ile aynı kaderi paylaşan Sinem Yurdanur, Sema Karakoca gibi cinayete kurban giden daha çok sayıda isim kolay kolay unutulmayacak gibi!
Bu Son Olsun…
Başka Özgecan haberleri olmasın diye, Sosyal Medya’da ve ülke genelinde gerçekleşen protestolarla halkın verdiği tepkiler katlanarak büyümeye devam ediyor.
Kadınlar ÖLMESİN! Anneler ağlamasın, çocuklar ağlamasın, insanlar ağlamasın…
Bugün o cinayetleri işleyenleri doğuran analar da ağlıyor; Eyyy insanlar çocuklarınıza insan olmayı öğretin, canlıları sevmeyi öğretin…